Hoofdstuk 3

Na een korte klop stak mijn broer zijn lachende hoofd om de deur en liep de kamer in, op de voet gevolgd door mijn schoonzus en mijn ouders. Zij zou zo ook wel komen, anderhalve maand geleden was ze met Jesse naar huis gegaan, nadat we nog een week samen op een kamer hadden gelegen. Uiteindelijk was ze het ziekenhuis beu geraakt, en ik wist dat het voor iedereen beter was als ze alvast zou wennen aan het dagelijkse leven thuis. Mijn armen waren intussen uit het gips, en ook mijn linkerbeen was geheeld. Aan mijn rechterenkel had ik nog een verband, maar na twee weken kinesitherapie werd ik ontslagen uit het ziekenhuis. Ik kon nog niet lopen maar mijn armen waren sterk genoeg om mijn eigen rolstoel vooruit te krijgen zodat zij niet meer voor mij hoefde te zorgen. Ijverig als hij was haalde mijn broer mijn reistas uit de kast terwijl mijn moeder alle schuiven open trok om te zien of ik niets vergeten was. Geamuseerd keek ik toe, en net toen mijn broer de kamer uit wandelde om mijn bagage alvast in de auto te gaan zetten verscheen haar stralende gezicht van achter de muur. Ze liep naar me toe om me te kussen en me toe te staan om Jesse een kus op zijn voorhoofd te geven, waarna ze hem in mijn vaders armen legde. Ze hielp me opstaan en zorgde ervoor dat ik in en niet naast mijn rolstoel terecht kwam. Mijn vader informeerde mij dat hij ons bed naar beneden had gehaald met de hulp van haar vader en mijn broer zodat ik de trap niet ophoefde. Jesse had ook zijn plaatsje beneden gekregen, alleen de douche hadden ze niet naar beneden gehaald. Ik glimlachte om de hectische sfeer die er nu opeens heerste, ondanks het feit dat mijn ontslag goed was voorbereid. Toen mijn broer de kamer weer binnen kwam, controleerden zowel mijn moeder als zij nog voor een laatste keer alle kasten en schuiven voor ze mijn doos met cursussen op mijn schoot zette. Hoewel ik best zelf kon rijden, stond ze erop om me te duwen onderweg naar de receptie. Ik ondertekende de nodige formulieren en even had ik een flashback. Iets meer dan twee maanden geleden hadden we hier ook gestaan. Alleen zat zij toen in de rolstoel en zat Jesse nog in haar buik. Ik glimlachte bij de gedachte en rolde mezelf naar buiten. Jesse werd vooraan in zijn autostoeltje gezet terwijl ik op de achterbank schoof. Ze plooide mijn rolstoel dicht en stopte hem in de koffer voor ze achter het stuur kroop. Ik ving haar blik in de achteruitkijkspiegel voor ze de motor startte en we met onze vervangwagen naar huis reden…

Ze zwaaide naar haar ouders terwijl we de parking van het ziekenhuis afreden. Onze ogen vonden elkaar in de achteruitkijkspiegel en ik wierp haar een veelbetekenende speelse blik toe. Tijdens de rit bleven we allebei in onze eigen gedachten hangen en de stilte werd gevuld door de kirrende geluidjes van Jesse die naast me met zijn eigen voetjes zat te spelen. Haar vraag naar de band verbrak de stilte. ‘Ik dacht erover de anderen op te bellen om morgen voor het eerst terug te repeteren,’ antwoordde ik aarzelend, ‘tenminste als jij dat goed vindt…’ ‘Ohneee…waar heb ik dat toch aan verdiend?’ kreunde ze plagend,’…maar alleen als ik mag komen luisteren, dan!’ Ik verzekerde haar dat ze onze eerste repetitie écht niet wilde horen en dat ze bovendien voor Jesse moest zorgen. De conversatie stokte toen we eindelijk de oprit indraaiden. Ze keek als een kind dat voor het eerst in een pretpark komt en ik kon een lichte grinnik niet onderdrukken. Terstond kreeg ik een speels klopje en stak ze haar tong naar me uit. ‘Oh great, ik had verwacht dat ik het nu wat makkelijker zou hebben, maar blijkbaar moet ik nu gewoon voor twee kinderen zorgen.’ Ze keek me verontwaardigd aan en ik knipoogde voor ik het portier met volle kracht open zwierde en haar rolstoel uit de koffer haalde. Ik nam haar hand en boog me naar haar toe om haar te ondersteunen. Plots waren onze gezichten dicht bij elkaar en haar geur drong in mijn neusgaten. Ik besefte hoe lang het geleden was. Het leek of we elkaar voor het eerst raakten. Het voorzichtig verkennen van haar huid. Haar mond. Haar zachte lippen. Haar terugvinden en thuiskomen. We waren eindelijk thuis. Ze zuchtte toen Jesse plots begon te jammeren en we de kus verbraken. We spraken niet meer. Alsof we zo de spanning konden vasthouden. Zwijgend naar binnen, zwijgend Jesse een flesje geven en te slapen leggen met in ons achterhoofd de belofte van elkaars tederheid. Mijn vinger gleed nog even over de wang van ons slapende kind voor ik me naar haar omdraaide. Ze legde haar armen om mijn hals zodat ik haar op het bed kon helpen. Ze trok me mee naar beneden en ik keek haar ondeugend aan voor ik mijn lippen over haar gezicht liet dwalen. Haar voorhoofd, haar wangen, haar neus tot ik haar lippen opnieuw vond. De zoete smaak van haar mond. Een smaak die smaakte naar meer. Kussend dwaalde ik langzaam af naar haar hals…

Even keek ze alsof ze verontwaardigd was dat ik haar mee op het bed had getrokken, maar even later werd het duidelijk dat ze mij net zo hard gemist had als ik haar. Ze deed haar best om elk plekje van mijn gezicht te beroeren met haar lippen voor ze me opnieuw vol op mijn mond kuste. Toen ze uiteindelijk in mijn hals terecht kwam, mompelde ik iets dat moest lijken op ‘da’s vals!’ Ze lachte en fluisterde dat ze heus wel wist dat ik daar niet tegen kon voor ze weer verder ging met plagen. Ik genoot ervan haar warme lijf op het mijne te voelen rusten. Even schoot het door mijn gedachten dat het weer net onze eerste keer was, maar ik sprak mezelf al gauw tegen. Dit was beter, die 6 jaar samen hadden wel degelijk iets opgeleverd. Ze wist wat ik leuk vond en waarmee ze me gek kreeg. Ze kuste me vol op mijn mond terwijl ze de knoopjes van mijn hemd begon los te maken, waarna ze diep in mijn ogen keek. Ik glimlachte en kuste haar, om vervolgens een poging doen om ons om te rollen. Het lukte me echter niet, en zij schudde haar hoofd. Blijkbaar besliste zij. Niet dat ik dat erg vond, want ze deed haar best. Elk plekje op mijn lichaam liet ze gloeien en ik hield niet meer bij waar haar handen en lippen waren. Ze leek me op elk moment wel overal aan te raken en ik voelde hoe ik zachtjes begon weg te drijven op een wolk van puur genot. Ik dacht dat ik gek werd maar toen wist ik opeens weer heel zeker waar haar lippen waren. Ze kuste me traag en plagerig toen er binnen in me een gigantische explosie leek plaats te vinden. Ik slaakte een zucht, sloot mijn ogen en gaf me helemaal over aan het gevoel. Het duurde even voor ik besefte dat ze nog steeds met 1 vinger mijn gezicht streelde. Ik opende mijn ogen en wisselde een moment een liefdevolle blik met haar vooraleer ik haar opnieuw kuste. ‘En we hebben nog een heel weekend voor onszelf,’ sprak een stemmetje in mijn hoofd…

Mijn ogen dwaalden over haar slapende lichaam naast me. Een lichaam dat ik misschien wel had moeten herontdekken. Zoveel mensen die haar aangeraakt hadden. De ziekenhuisgeur die in haar kleren gedrongen was. De littekens. Ik had ze gekust, alsof ik ze welkom wilde heten op haar lichaam. Alsof ik ze aanvaard had als gewoon weer een puzzelstukje uit ons verleden. In het halfduister zag ik Jesse’s wieg staan en ik besefte dat we voor hem iets moesten opbouwen. Al bleef er altijd het risico dat het op een dag weer als een kaartenhuisje in elkaar zou stuiken. Mijn handpalm omsloot haar hand. We moesten het in elk geval proberen, bedacht ik nog voor ik eindelijk in slaap viel.
De wekker haalde mij bruusk uit mijn dromen en ik ging rechtop zitten. Zij kneep haar ogen hard dicht en glimlachend streelde ik het haar uit haar gezicht en kuste haar op haar neusje. Er speelde een glimlach langs haar mondhoeken en het binnenvallende zonlicht wierp vlekken van licht en schaduw op haar gezicht. Ik rekte mezelf uit terwijl ik opstond en naar de wieg liep. Jesse lag blijkbaar wakker in zijn wiegje en ik tilde hem eruit waarna ik naast haar op het bed neerplofte. Ze kroop achter me en ik legde me tegen haar aan. Ze stak haar armen onder de mijne en begon de knoopjes van mijn nachthemd langzaam los te maken. Het hemd viel open en voorzichtig nam ze Jesse van me over en liet hem drinken. Met mijn ene arm ondersteunde ik hen terwijl mijn andere arm naar achteren reikte en haar hals zocht. Ik draaide m’n hoofd half om en zocht haar mond. Nog nooit had ik me zo dichtbij haar gevoeld samen met Jesse. Nog nooit was hij zo ons kindje geweest als nu. Zij was zijn mama. Net als ik. We glimlachten allebei genietend van elke beweging die hij maakte. Van elke uitdrukking. Nadat hij gedronken had ging ze meer achteroverliggen zodat ik hem op mijn buik kon leggen. En we praatten en we lachten. Het was zo gewoon. Bijna beangstigend gewoon. Plots schrokken we op door de deurbel. ‘Shit, de band!’ kreunde ik. Ze nam Jesse van me over en ik knoopte zo snel als ik kon de knoopjes van mijn hemd dicht. Terwijl ik een gevecht voerde met mijn oude jeans, huppelde ik naar de voordeur. Max begroette me met een kus en woelde bij wijze van begroeting door mijn verwilderde haar. ‘Misschien eens een borstel gebruiken, babe?’ lachte hij. Hij zette zijn gitaarkist op de grond en volgde me naar de woonkamer waar zij nog op het bed zat. De sfeer in de band was altijd erg los geweest en ik was bang dat het niet meer hetzelfde zou zijn nu we elkaar zo lang niet gezien hadden. Maar het voelde of ik Max gisteren nog gezien had. Hij zette zich naast haar op het bed, gaf haar een kus en een knuffel, vroeg hoe het was en begon met Jesse een wij-mannen-onder-elkaar-conversatie. Terwijl ik lachte ging de deurbel voor de tweede keer…

Terwijl zij zenuwachtig door het huis huppelde, struikelend over de pijpen van haar afzakkende jeans, vertrouwde ik Jesse toe aan Max zodat ik mezelf in mijn rolstoel kon hijsen. Ik reed naar de keuken om koffie te zetten en hield haar halverwege tegen om haar jeans vast te maken. Ze lachte dankbaar en een beetje verlegen voor ze opnieuw naar de deur rende. De keuken raakte stilaan gevuld met bandleden die op de geur van verse koffie afkwamen en mij allemaal kwamen knuffelen. Ik liet hen de tassen uit de kast boven het aanrecht pakken en gaf hen een kop koffie voor ze hun instrumenten uitpakten. Stiekem was ik wel blij dat ze hun eerste repetitie vandaag gepland hadden, ik had de gezellige drukte van een gevulde keuken best gemist. De deurbel klonk door het gebabbel van de 5 mensen die nu al in onze keuken stonden, en omdat zij boven haar microfoon gaan zoeken was, ging ik maar opendoen. Lena, de bassiste, stond grijnzend voor de deur en viel rond mijn nek, waardoor ze bijna op mijn schoot zat. Uiteindelijk kwam ze dan maar op mijn schoot zitten met haar bas erbovenop om naar de keuken te rijden. Misschien beeldde ik het me in, maar haar glimlach leek niet zo hartelijk als bij de andere bandleden toen ik met Lena de kamer binnenreed. Lena was mijn ex, en we waren nog niet zolang uit elkaar toen ik iets begonnen was met haar. Het was Lena geweest die me aan haar had voorgesteld. We waren altijd goeie vrienden gebleven, en deden wel eens idioot met elkaar. Het kwam wel vaker voor dat we in een deuk lagen tijdens een repetitiepauze. Ik had haar wel eens naar ons zien kijken met een jaloerse blik en een verbeten trek om haar mond als we zo bezig waren, maar ze had er nooit iets van gezegd. Ik liet het dan ook maar onbesproken en ging rustig mijn gangetje. Ze wist immers dat zij de enige was van wie ik hield met hart en ziel, dat maakte ik haar vaak genoeg duidelijk. Wanneer iedereen zijn koffie op had, en zij een glas melk gedronken had, lieten ze mij alleen met Jesse om naar onze garage te trekken. Ik zette Jesse in zijn maxi cosi en ging naast hem aan tafel zitten met 1 van mijn cursussen. Het duurde niet lang of het gedempte geluid van haar stem en de muziek drong door de muren. Het was toch hopeloos om mijn aandacht nu bij de leerstof te houden, dus zette ik Jesse voor me op tafel en speelde met zijn vingertjes terwijl ik geamuseerd naar zijn verbaasde gezichtje keek. Het arme schaap had nog nooit zoiets gehoord en wist niet wat hem overkwam. Uiteindelijk viel hij terug in slaap en kon ik gaan ontbijten en afwassen. Ik had net de laatste tas afgedroogd en op de tafel gezet toen de lachende bende de keuken weer instapte…

Een steek van jaloezie ging door me heen toen ze met Lena op haar schoot de kamer in reed. Ik wimpelde mijn gedachten weg, er was toch niets meer tussen hen? Ze dolden gewoon een beetje samen. Raf haalde me uit mijn overpeinzingen door te doen of hij op mijn hoofd stond te drummen, waarvoor hij meteen een elleboogstoot in de plaats kreeg. ‘Kom mee, dromer, naar de garage!’ Hij trok mij mee en even later stond ik achter mijn microfoon en had hij plaats genomen achter zijn drumstel. We begonnen met een kleine jamsessie om in de sfeer te komen en ik voelde dat mijn stem toch even tijd nodig had om terug aan het zingen in de band aan te passen. De muzikale klik was al snel teruggevonden en ik stelde voor om te beginnen met één van onze kalmere nummertjes. Het begin kwam wat onzeker, bijna geforceerd. Ik richtte me op, ademde dieper en luisterde naar de muziek. De tekst kreeg weer betekenis en bij het refrein voelde ik dat het goed zat. Max zette de tweede stem in en even later nam David mijn lead over terwijl ik er doorheen begon te zingen. De muziek haalde altijd iets in me naar boven. Het voelde zalig. Dit had ik echt gemist. De liedjes volgden elkaar in sneltempo op en hoewel er hier en daar nog wat afgestoft moest worden, ging het behoorlijk vlot voor een eerste repetitie. Toen we opnieuw de keuken binnenvielen zat ze aan het aanrecht. Ik liep op haar toe en kuste haar eventjes lief en bleef naast haar staan. We bleven nog een hele tijd staan kletsen en Michiel vertelde met veel gebaren over zijn reis naar de USA, al verdacht ik hem er wel van dat hij de verhalen net ietsje interessanter maakte door zelf enkele pittige details toe te voegen. Maar zo kennen we Michiel natuurlijk. Ik betrapte mezelf erop dat ik mijn blik af en toe naar Lena liet afdwalen. Ze was knap, het zou best kunnen dat… Ik schudde mijn hoofd, waar was ik toch mee bezig? Jesse begon plots te huilen en dat bleek meteen ook het teken voor de anderen om te vertrekken. We spraken af voor volgende week en toen ze de deur uit waren leek er een stilte over het huis te vallen…

Toen Max uiteindelijk ook de deur achter zich had dichtgetrokken, viel er een oorverdovende stilte in de kamers die net nog gevuld waren met gebabbel en gelach. Het was geen pijnlijke stilte, maar ze bleef wel voelbaar tussen ons. Ik durfde bijna de glimlach niet van mijn gezicht halen en nog minder durfde ik iets te zeggen. Zij wist zich blijkbaar ook geen houding te geven, want toen ik opnieuw de keuken binnenkwam stond ze zomaar wat te staan naast de keukentafel. Pas toen Jesse weer van zich liet horen, keken we allebei merkbaar opgelucht. Ik parkeerde mijn rolstoel tegen de muur aan de overkant als zij zich op het bed installeerde met Jesse. ‘Ging de repetitie goed?’ vroeg ik een beetje voorzichtig. Ze schrok op uit haar gedachten en knikte afwezig. ‘Ja, het leek wel of we gisteren nog gespeeld hadden, of toch bijna,’ zei ze zacht. Ik glimlachte voor me uit in de stilte. ‘Ik ben blij dat ik Lena nog eens gezien heb,’ zei ik, ‘het was al zo lang geleden, ongelooflijk eigenlijk.’ Terwijl ik het zei keek ik haar onderzoekend aan. Vanaf het moment dat de naam Lena aan mijn lippen ontsnapte kreeg ze een koele blik in haar ogen en weer die verbeten trek om haar mond. Ik wist dat ze jaloers was, maar ik zei het opzettelijk. Ik wilde dat ze ernaar zou vragen, dat ze verdomme toegaf dat ze jaloers was, al hoefde dat niet met zoveel woorden. Ik hield van háár nu, en al lang niet meer van Lena, en dat zou ik haar 1000 keer bevestigen als dat nodig was. Maar ze was te koppig om toe te geven dat zij ook zoiets kon voelen als jaloezie, en in plaats van er iets over te zeggen, produceerde ze een koele glimlach die ze mijn richting uitstuurde, voor ze Jesse weer in zijn maxi cosi zette en zwijgend de afwas begon te doen. Ergens voelde ik me er wel schuldig over, want onze dag was zo perfect begonnen. Stilletjes reed ik naar haar toe en legde mijn hoofd tegen haar heup tot ze klaar was...

Het afwaswater was te warm, maar de hitte moest mijn wantrouw bestraffen. Ik mocht dit niet op haar uitwerken, prentte ik mezelf in. Het gaat om mij en om mijn gedachten. Jaloersheid die ik niet onder controle kan houden, er is niets aan de hand. Haar hoofd rustte tegen mijn heup. Zoiets deed ze enkel als ze iets wilde goedmaken. Ik zuchtte en probeerde verbaasd te doen alsof ik niet wist waarom ze het deed. De repetitie was leuk geweest en ik wilde het goede gevoel terug naar boven halen. Zachtjes begon ik één van haar lievelingsnummers uit ons eigen repertoire te neuriën. Toen ik onopvallend haar gezicht probeerde te bekijken zag ik dat haar ogen gesloten waren. Plots zag het schuim in de wasbak er erg verleidelijk uit en terwijl ik schijnbaar rustig verder neuriede, schepte ik wat schuim uit de wasbak en smeerde het uit over haar gezicht. Ze gilde en ik complimenteerde met haar sprekende gelijkenis met de kerstman… of was het nu Sinterklaas? Ze gromde speels en bleef met haar handen over haar gezicht wrijven. Haar ogen doorzochten de kamer op zoek naar een manier om wraak te nemen. Uiteindelijk blokkeerde ze me in de hoek van de keuken door me met een boze blik aan te kijken en me met haar rolstoel de weg te versperren. Ik hitste haar nog wat meer op door te zeggen dat ze er schattig uitzag als ze kwaad was. Dat had ik niet moeten zeggen want ze greep mijn arm en trok me naar haar toe. Wankelend probeerde ik me nog vast te grijpen aan de uitstekende zijkant van het aanrecht maar enkele luttele seconden later viel ik hulpeloos in haar schoot. Met een pruillipje keek ik haar aan, bedelend om vergiffenis. Het werd moeilijk om de glimlach op mijn gezicht te verbergen…

De warme klanken van haar stem vulden de keuken toen ze begon te neuriën en ik probeerde nog dichter tegen haar aan te kruipen en sloot mijn ogen. Terwijl ik genoot en in gedachten meezong voelde ik haar bewegen maar vooraleer ik de kans had om mijn ogen te openen zat mijn gezicht al onder het schuim. Nadat ik mijn ogen had uitgewreven keek ik haar boos aan. Een brede grijns sierde haar gezicht, maar ik zou mijn wraak krijgen! Terwijl zij naar een uitweg zocht, dreef ik haar naar een hoek van de keuken en ging zo staan dat ze niet meer weg kon. Ze lachte dat ik er nog schattiger uitzag als ik boos was, waarop ik haar aan haar arm naar me toe trok. Ze viel op mijn schoot en probeerde zich nog te redden door een pruillipje maar ik was meedogenloos. Ik probeerde mijn glimlach te onderdrukken door een nog kwader gezicht op te zetten maar toen zij haar stralende lach liet doorbreken moest ik het ook opgeven. Ik trok haar recht zodat ze op mijn schoot kwam te zitten en kuste haar zachtjes. Ze lachte lief en veegde het schuim van mijn gezicht voor ze me terug kuste. Ik rolde ons in de richting van ons bed terwijl ik haar bleef aankijken en af en toe een kusje gaf. Toen we tegen het bed aanbotsten stond ze recht om mij uit mijn rolstoel te helpen. Ze legde me voorzichtig neer en kwam naast me liggen. Ik streelde haar haren terwijl ik geen moment het oogcontact verloor. Pas toen zij het haar uit mijn gezicht streek sloot ik mijn ogen om mezelf te verliezen in haar kus in plaats van haar ogen. Ik zette me half recht op mijn knieën en ging over haar heen hangen. Terwijl ik haar nek verkende met mijn mond hielp ik haar de knoopjes van haar veel te grote hemd los te maken. Ze beet zachtjes in mijn oor terwijl ik me liet zakken, wat me een zachte kreun ontlokte. Ze keek me even in de ogen en glimlachte waarna ze haar ogen weer sloot en zo aangaf dat ze zich volledig liet meedrijven op mijn aanrakingen…

Haar handen dwaalden over mijn huid en haar warme adem streelde mijn wang. Mijn lippen voelden haar gezicht en ik zuchtte diep. Ik leek me aan haar vast te klampen alsof dat me nog dichter bij haar zou brengen. Ze kuste mijn hals en liet haar mond langzaam afdwalen naar mijn borsten terwijl ik mijn handen onder haar T-shirt over haar rug liet glijden. Ze stopte even zodat ik het T-shirt over haar hoofd kon trekken. Ik hield ervan haar zachte naakte lichaam op het mijne te voelen en haar subtiele bewegingen maakten de spanning tussen ons nog groter. Ik sloot mijn ogen en liet me meetrekken in haar fantasie…

Ik voelde haar lippen zachtjes mijn nek beroeren terwijl haar handen langs mijn zijde gleden. Af en toe gleed ze even met één of twee vingers tussen ons in en slaagde er opnieuw in om me gek te maken. Ik dook richting matras en startte mijn offensief bij haar oor, om via haar nek en haar borsten bij haar mond aan te komen. Mijn tong begon een liefkozend spel met de hare, en zachtjes liet ik me opzij rollen zodat ik half op en half naast haar kwam te liggen. Met mijn hoofd gesteund op mijn elleboog liet ik een vinger van mijn andere hand van aan haar mond, langs haar nek door het spleetje tussen haar borsten dwalen. Aan haar navel stopte ik even om er rond te cirkelen, waarna ook mijn lippen die kant op gingen. Ze trok mijn gezicht weer dichterbij het hare en kuste me opnieuw zacht maar toch passioneel en vragend om meer. Mijn vingers gleden steeds verder naar beneden en in een reflex duwde ze haar bekken omhoog zodat ik ze makkelijk naar binnen kon laten glijden. Heel traag liet ik mijn hand heen en weer bewegen en ik genoot ervan om haar gezicht in het oog te houden. Heel even opende ze haar ogen en kuste ze me zacht op mijn lippen. Ik glimlachte en als ik haar vingers dezelfde weg op voelde gaan als de mijne sloot ik ook mijn ogen en vlijde me tegen haar aan. Met steeds minder subtiel wordende bewegingen maakten we bij elkaar zacht gekreun en een steeds sneller wordende ademhaling los. Net toen ik heel diep vanbinnen een warme gloed voelde opkomen, merkte ik hoe haar spieren zich spanden rond mijn vingers. Ze hield haar adem in en stopte even met bewegen. Ik verfijnde mijn beweging en voelde haar spieren beurtelings ontspannen en weer opspannen. Ze zuchtte even en met een lieve glimlach concentreerde ze zich helemaal op mij. Het duurde niet lang vooraleer ik voelde dat ik even ver was als zij daarnet en kuste haar stevig. Haar beweging werd onregelmatig en even later voelde ik mezelf zachtjes schokken. Ze lachte naar mij en ik kon niet anders dan teruglachen. Even voelde ik de nood opkomen om te zeggen dat ik haar graag zag, maar ik was bang om de stilte te verstoren en gaf haar dan maar zacht een kusje op het voorhoofd…

We kropen dicht tegen elkaar aan en ik legde mijn arm om haar heen. Mijn vinger krinkelde tekeningetjes op haar rug en mijn lippen zweefden zoekend over haar brandende wangen. De adem die uit mijn mond ontsnapte praatte met haar huid en met mijn benen omstrengelde ik de hare. Zo bleven we een poosje samen liggen. Gewoon. Samen. Genietend van het geluid van de stilte en vooral van elkaar. Niemand wilde onze zwijgzaamheid verbreken... Of tenminste, dat dachten we tot Jesse zijn keel opnieuw opentrok. Met een glimlachende zucht maakte ik me moeizaam van haar los. Haar ogen volgden me en ik voelde me plots mooi omdat ze keek. Ik tilde Jesse tegen me aan, liet me naast haar op het bed ploffen en wachtte tot hij zoekend de weg naar zijn maaltijd vond. Ze kwam tegen me aanzitten en masseerde lichtjes mijn nek terwijl ik borstvoeding gaf. Een kreun ontsnapte aan mijn lippen en we moesten plots allebei lachen toen Jesse daardoor zijn kleine oogjes wijd opentrok. "Help je me straks met douchen?" vroeg ze met een guitige glimlach, terwijl haar vingers krulletjes draaiden in mijn haar. "Mmm, goh, moet dat echt?" plaagde ik haar. Als straf beet ze me in de nek, iets waarmee mijn eigen Dracula wist dat ze me gek kon maken. Ik gromde speels en zei dat ik eerst nog ons vampiertje moest verschonen, waarna zij zuchtend iets over 'ladies first' mompelde, zich terug in de kussens liet zakken en haar ogen sloot. De man van mijn leven had blijkbaar besloten dat hij vandaag toch wat te weinig aandacht had gekregen, want zodra ik hem in zijn wiegje legde, begon hij opnieuw te huilen tot hij eruit getild werd. Wiegend liep ik door de huiskamer terwijl ik hem probeerde te sussen. Vanop het bed sloeg ze ons gade en ik fluisterde luidop dat hij bijna sliep...

Vanuit mijn ooghoeken keek ik hoe ze met z’n twee heen en weer door onze huiskamer liepen. Jesse’s gehuil was intussen uitgestorven tot een zacht gesputter waarbij hij slaperig met zijn oogjes knipperde. Stilletjes legde ze hem in zijn maxi cosi zodat ze hem mee naar boven kon nemen terwijl we douchten. Ik hees mezelf van het bed in mijn rolstoel en van mijn rolstoel op de trap, zodat ik achterwaarts zittend omhoog kon kruipen. Vooruitziend als ze was koos ze uit de stapel op de zetel andere kleren voor me, gooide ze over haar ene arm, nam de maxi cosi in haar andere en volgde me de trap op. Ik kon het niet laten op te merken dat ze er nog steeds ontzettend sexy uitzag in alleen dat veel te grote hemd. Ze lachte eens schaapachtig en stak me een beetje verlegen voorbij. Nadat ze Jesse op een veilige plek in de badkamer had achtergelaten kwam ze terug om me van de trap naar de douche te transporteren. Ik kroop verder omhoog dan nodig zodat ik makkelijk op haar rug geraakte en zij me zonder veel moeite in de plastiek tuinstoel onder de douche kon installeren. Zachtjes beet ik bij wijze van bedankje in haar nek maar als wraak draaide ze de koude kraan open. Gevat repliceerde ik dat het net iets moeilijker was om mij af te koelen maar ze draaide enkel het warm water open en begon met een glimlach mijn rug te wassen…

Nog nagenietend stapte ik uit de douche, terwijl ik haar ondersteunde. Ik ving haar in een handdoek en knuffelde haar stevig tegen me aan, terwijl ze voorzichtig half op haar eigen benen steunde. Het lukte en ik moest lachen om de triomfantelijke, bijna kinderlijk trotse grijns op haar gezicht. Haar inspanningen werden beloond met een kusje... en nog een kusje en weer een kusje en... Ze fluisterde in mijn hals dat het tijd werd dat ze wat studeerde en ik deelde de hoorbare spijt in haar stem. Traag liet ik haar op de vloer zakken, grabbelend naar het stapeltje kleren dat ik voor haar meegebracht had. De laatste tijd stond ze erop zich zoveel mogelijk zelf aan te kleden, maar nu liet ze me duidelijk meer doen dan nodig, waarbij ik haar een speelse afkeurende blik toewierp. Na mezelf van een fris stofje voorzien te hebben, nam ik haar zo galant mogelijk in mijn armen en droeg haar zo naar de trap. Ze vroeg plagend waarom ik haar zo nooit over de drempel had gedragen en ik stak mijn tong uit, waarna ik haar bijna liet vallen. 'Een duidelijker antwoord kon niet, maareuh... zet me nu maar neer.' lachte ze benauwd. Ze stuntelde verder de trap af en ik haalde Jesse om hem beneden in zijn wiegje te leggen. Terwijl zij in de keuken voor de boeken zat, deed ik verwoede pogingen om onze woonkamer terug toonbaar te maken na onze wilde namiddag. Terwijl ik de lakens verving, voelde ik iets hards onder de matras. Ik trok het rechthoekige ding eronderuit en had plots mijn eigen tekstenboek in handen. Bladerend botste ik op eigen schrijfsels van lang geleden. Soms moest ik glimlachen om wat ik geschreven had. Om wat ik toen belangrijk had gevonden, maar misschien was dat wel omdat ik nu de afloop kende. Ik nam me voor om straks eindelijk weer iets nieuws te gaan schrijven en toen ik een half uur later eindelijk de wasmachine in werking gezet had, schoof ik aan tafel met een potlood en de eerst lege bladzijde van het boekje voor me.

War in my head
Make me forget
The thoughts that are for real

Ik las opnieuw wat ik geschreven had, schudde mijn hoofd en liet mijn gom de woorden uitvegen. Mijn gedachten gingen terug naar de teksten in het begin van het boekje. Langzaam vormden zich woorden in mijn hoofd en kreeg ik een vaag idee voor een melodie.

I tried to fight it
But it kept coming back
Living it day by day
Cause it's the only way
When every friend's a stranger
And every day is black
Oh, put a knife on my wrist
Help me get rid of this anger

And if I win
I lose myself
And if I lose
I lose the world

Ze kwam de woonkamer binnengereden en ik schrok op alsof ze mij net betrapt had. Zuchtend zei ze dat ze wel genoeg van het menselijk lichaam gehad had voor vandaag, wat haar een verontwaardigde blik van mij opleverde. 'Neeeeen, niet zo!' gilde ze '...van jouw menselijk lichaam krijg ik niet zo snel genoeg.' Ik bleef boos kijken en ze vleide zich tegen me aan en vroeg me wat ik aan het schrijven was. 'Och, puberale herinneringen ophalen, ofzo, denk ik...' antwoordde ik schouderophalend. 'Ah, die leuke tijd...' scheerde ze ironisch, terwijl ze over mijn schouder boog om te lezen...

Ik las met een vage glimlach de tekst die ze voor zich had liggen en gaf haar een kusje op haar wang terwijl ik het elastiekje uit haar nog natte haar trok. Ik liet mijn vingers er langzaam door glijden en voelde hoe ze zich langzaam ontspande. ‘Ga je er een liedje van maken?’ vroeg ik zacht. Ze haalde haar schouders op. ‘Misschien, als ik de juiste melodie vind, en de rest de juiste klanken kan verzinnen.’ Ik zei haar dat ik er wel een up-tempo nummer in zag. Bij een traag nummer zou er teveel gevoel in zitten om nog haalbaar te zijn. Ze glimlachte naar me en gaf een snel kusje op mijn neus. Ik pakte een borstel uit mijn nachtkastje en begon haar haren te borstelen. Ze zuchtte en liet haar hoofd een beetje naar achter hangen. Ik had niet meteen een doel voor ogen maar probeerde er iets van te maken. Uiteindelijk eindigde ik in twee vlechtjes die net over haar schouders naar voren konden hangen. ‘Nu kan ik helemaal terug in mijn puberhuid kruipen,’ lachte ze. Ik grinnikte en liet de stilte even de stilte. Toen ze me dichterbij trok en haar arm om me heen sloeg vroeg ik zachtjes of zij me maandag naar de kine zou brengen voor ze ging werken. Ze keek eventjes met een heel kwade blik naar me maar toen ik mijn puppy-oogjes bovenhaalde moest ze alweer lachen. ‘Moest je me er nu echt aan herinneren dat ik maandag terug moet gaan werken en Jesse achterlaten?’ vroeg ze half boos. Ik lachte en zei dat ik er niks aan kon doen, dat ik geboren was om spelbreker te spelen. Ze stak haar tong naar me uit en bevestigde dat zij me zou brengen maar dat ik nog iemand moest zoeken om me op te halen. Ik knikte en keek opnieuw naar haar blad. Ik neuriede iets en het duurde niet lang voor ze begon te zingen en ze experimenteerde met ritme en toonhoogte. Ik genoot van haar stem en bleef roerloos zitten. Na een tiental minuutjes leek ze tevreden over de strofe en klapte haar boekje toe. Mijn maag liet even van zich horen en ze lachte: ‘Kan je dan toch niet van de liefde leven, schat?’ Ik stak mijn tong uit en merkte schamper op dat ze me langzaam aan het uithongeren was. ‘Misschien was ik toch beter in de kliniek gebleven…’ Haar mond viel open en toen ze mijn brede grijns zag sloeg ze me even speels op mijn wang. Ze gaf me de borden aan en terwijl ik de keukentafel dekte begon zij aan haar specialiteit: spaghetti…

Ze zat onder de rode spikkeltjes en ik gaf schuldbewust toe dat ik de saus misschien ietsje rustiger had kunnen opscheppen, maar mijn eigen honger had daar blijkbaar een stokje voor gestoken. Met een serviette depte ik haar gezicht vlekkeloos schoon terwijl ik het laatste puntje saus op haar neus wegkuste. Ze rolde met haar ogen, schudde het hoofd en begon een aantal sliertjes rond haar vork te draaien. Plots moest ik denken aan die keer toen ze de mazelen had net tijdens één van haar stages bij Vincent... Het leek wel of ik mezelf verbaasde door spontaan aan zijn naam te denken en ongemakkelijk wibbelde ik heen en weer op mijn stoel. Ik moest mijn gedachten verzetten. Die lade die zo lang dicht geweest was terug sluiten, maar ze leek klem te zitten sinds die nacht in het ziekenhuis. '...je dat nog opeten?' hoorde ik haar vragen. Ze keek me vragend aan. 'Sorry, ik was aan het dromen... euh, jij nog wat hebben?' repliceerde ik flauwtjes. Ze negeerde mijn vraag en geamuseerd vroeg ze over wat ik dan wel droomde, al was de serieuze ondertoon me niet ontgaan. 'Over jou, waarover anders?' forceerde ik een glimlachje terwijl ik opstond en de tafel begon af te ruimen. Op haar gezicht, dat ik weliswaar probeerde te vermijden, stond te lezen dat ze nog niet van plan was de inquisitie op te geven. Mijn innerlijke opluchting was dan ook groot toen jammerende geluidjes van Jesse plots mijn oren vulden. Ik liet haar alleen in de keuken zitten, alleen, met mijn gedachten...

Ze loog. Ik las in haar ogen dat ze me probeerde af te schepen met haar antwoord op mijn vraag. De manier waarop ze daarna alle oogcontact vermeed bevestigde dat alleen maar. Het bracht me in de war, er waren weinig of geen dingen die we geheim hielden voor elkaar. Zou ze… Zou er iemand anders…? Ik schudde mijn hoofd bij die gedachte en schaamde me nog voor ik uitgedacht was. Zoiets zou ze nooit doen, en ze zou er nooit in slagen om het voor me verborgen te houden. Terwijl zij Jesse verzorgde ruimde ik in gedachten verzonken de tafel af. Stilzwijgend kwam ze met Jesse op haar arm de keuken terug binnen, installeerde hem in zijn maxi cosi en begon ze af te wassen. Haar gezicht sprak boekdelen, ze wilde er niet over praten. Hoewel ik wilde weten wat er aan de hand was, besloot ik haar voorlopig met rust te laten en ging ik tv kijken. Vanuit mijn ooghoeken zag ik hoe ze nog even met Jesse speelde alvorens hem te slapen te leggen. De blik in haar ogen was nog altijd afwezig en gesloten. Met een zucht zette ik de tv uit. ‘Zoals gewoonlijk weer niets op tv,’ zei ik, meer om de stilte te vullen dan om een boodschap over te brengen. Ik maakte opzettelijk veel lawaai door tegen de poten van haar bureau te rijden maar ze gaf geen krimp. Ik reed naar de keuken om een glas water en kleedde me om. Vanuit ons bed keek ik nog even op tegen haar gespannen rug maar toen ik merkte dat ze voorlopig niet van plan was om erbij te kruipen draaide ik me om en verzonk ik al snel in een diepe, droomloze slaap.
Toen ik de volgende morgen wakker werd omdat de zon in mijn gezicht scheen, voelde ik even naast me maar het bed was leeg. Ik spitste mijn oren en even later hoorde ik haar neuriën in de keuken. Ik had nog geen zin om op te staan en wilde haar zien. ‘Schaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaat!?’ riep ik, waarna haar lachende gezicht van achter de hoek verscheen. Ik had geen zin om die glimlach van haar gezicht te vegen, ze zou het me wel vertellen als ze daar zin in had, dus vroeg ik haar met een pruillip of ze niet nog even mee in bed kroop. Ze lachte en maakte aanstalten om met een aanloop recht op me te springen. Ik hield mijn armen voor mijn gezicht, maar toen ze even later zachtjes op me kwam liggen stal ik een kusje van haar lippen. Ze nestelde zich in mijn armen en ik streelde haar gezicht terwijl haar vingers over mijn rug en zij dwarrelden. Heel traag bracht ik mijn gezicht dichter bij het hare om te verzinken in een warme kus. Heel zachtjes zong ik in haar oor: ‘het is zondag dus hoeven we vandaag toch niets te doen…’ Ze lachte bij de gedachte aan het vervolg en beet zachtjes in mijn nek. ‘Toch wel schat, familiebezoek bij mijn ouders.’ Ik rolde met m’n ogen en legde me er dan maar bij neer dat dit voorlopig alles was dat ik kon krijgen. Ze sprong het bed uit om ontbijt te maken en even later zaten we alweer aan de keukentafel…

Ondeugend keek ik haar aan terwijl mijn tanden de andere kant van haar croissant omklemden. Ze schudde grommend het hoofd en haar ogen twinkelden vechtlustig. Ik rukte echter een tikkeltje te hard en met een plof viel het grootste deel van de koek op haar bord zodat we allebei met een stompje uiteinde in onze mond bleven zitten. Haar schaterlach galmde door de keuken en hij werkte aanstekelijk tot het gerinkel van de telefoon het einde van ons ontbijt aankondigde. Zij nam op, terwijl ik de vleeswaren al terug in de koelkast schoof. 'Ja... Ja... echt? Leuk!Ja, hoor, alles goed met mij...steeds beter... Ja, tot straks!' Ik keek haar vragend aan. 'Het was je moeder. Blijkbaar zijn je broer en Moira gisternacht plots bij hen binnengevallen als verrassing. Ze vroeg of we wat vroeger wilden komen en of we misschien wat eten wilde meebrengen... de vriezer was namelijk niet op extra gasten voorzien. Typisch.' lachte ze. Mijn broer had Moira leren kennen toen ze hier als uitwisselingsstudente verbleef. Het was liefde op het eerste gezicht geweest en enkele jaren later was hij gewoon met haar mee naar Canada vertrokken. We zagen hen maar enkele keren per jaar, maar hielden contact via e-mail. Hun bezoekjes waren altijd geweldig en Moira was bovendien een fantastische vrouw waar je gewoon van moest houden. We konden mijn broer best begrijpen.
De deur van het oude huis dat ik zo goed kende, zwaaide naar binnen en mijn mond viel open. 'Moira! You're pregnant!'
'Ja, fijf maanten om preesies tee sijn.' antwoordde ze met een glimlachje. 'En iek hep mijn Neeterlants geoefend.'
We kusten en knuffelden elkaar tot haar aandacht getrokken werd door Jesse die in de armen van zijn mama-op-wieltjes lag...

Moira gaf mij ook nog even een snelle knuffel en zoen voor ze Jesse uit mijn armen nam. Hij had meteen haar hart gestolen, net zoals hij dat bij iedereen leek te doen. Terwijl de dames een praatje hielden over zwangerschappen en babies praatte ik met haar broer bij na 5 maanden met enkel email als contactmogelijkheid. Na een klein uurtje riep mijn schoonmama vanuit de keuken dat we aan tafel konden, en daar was ik blij om. Tijdens het eten zou niemand het me kwalijk nemen dat ik niet mijn vrolijke zelf was voor een moment. Ik haatte familiefeestjes al zolang ik me kon herinneren, en zelfs het feit dat de aanwezigen op de familiefeestjes nu leuker waren dan vroeger, had daar niets kunnen aan veranderen. Niemand leek in de gaten te hebben dat ik stil was, alleen zij wierp af en toe een bezorgde blik in mijn richting. Ik glimlachte maar ik voelde dat ik niet erg overtuigend overkwam, wat alleen een nog bezorgder blik opleverde. Na het eten ruimden de anderen de tafel af terwijl zij me naar het salon reed en op mijn schoot kroop. ‘Wat scheelt er?’ vroeg ze, met een bezorgde ondertoon in haar zachte stem. Ik haalde m’n schouders op. ‘Gewoon een beetje moe, denk ik, en je weet dat ik het niet zo op familiefeestjes begrepen heb.’ Ze knikte en keek me nog even onderzoekend aan. ‘Jesse is het perfecte excuus om na het avondeten vroeg naar huis te gaan,’ glimlachte ze. ‘Alleen nog even de namiddag doorkomen, maar Jorn en Moira zullen iedereen wel bezig houden met hun verhalen.’ Ik knikte en toverde een glimlach om mijn lippen. Ik zag hoe ze herademde en stal een kus van haar lippen voor de rest van de familie ons vervoegde.
Ze had gelijk gehad, veel hoefden we niet te zeggen, Jorn en Moira hadden genoeg nieuws meegebracht uit Canada om ons desnoods 2 hele weken te entertainen. Zelfs ik vergat even dat het een familiefeestje was en luisterde geamuseerd naar hun verhalen. Blijkbaar waren ze al 3 dagen in België, maar hadden ze eerst wat vrienden aan de andere kant van het land bezocht. Jorn keek onze kant op. ‘Oh ja, helemaal vergeten, ik moest jullie absoluut de groeten doen van Vincent, die hebben we gisteren gezien op een feestje bij Bram.’ Ik knikte glimlachend en keek haar aan. Even leek het alsof ik een harde blik in haar ogen zag, maar die was zo snel terug verdwenen dat ik het me net zo goed kon ingebeeld hebben…

Vincent. Na al die jaren leek hij plots overal te zijn. Ik dwong mezelf niet na te denken en blijkbaar lukte dat wonderwel, waarschijnlijk mede door het gezelschap en de opgewekte sfeer. Een half uurtje na het dessert wisten we er eindelijk vanonder te muizen. Moira beloofde dat ze deze week nog even zouden binnenspringen en mijn moeder stopte me nog snel enkele ingepakte plakjes cake in de handen. Toen het autoportier dan eindelijk dichtklapte slaakte ze een diep zucht. 'Sorry dat ik weer zo snel wilde vertrekken, schat... het is gewoon... sja, ik hou er niet van...' Ik snoerde haar de mond en zei dat het niet gaf, met morgen een nieuwe werkdag in het vooruitzicht was het wel een slim idee om op tijd te gaan slapen. De gedachte dat ik Jesse voor het eerst meer dan enkele uren niet zou zien, bezorgde me een zwaar gevoel en ik concentreerde me op het verkeer om de buitenwereld af te sluiten.
De lakens voelden fris aan en ik kroop dicht tegen haar aan, terwijl zij de klokradio instelde. 'Zes uur, schat, is dat vroeg genoeg?' 'Mmmm...' kreunde ik 'Don't remind me!' Ze draaide zich om en sloeg haar armen om me heen. 'Je ziet hem 's avonds terug, ik weet dat het moeilijk is om hem zomaar bij vreemden te laten. Maar we hebben met die mensen gepraat, ze zullen goed voor hem zorgen.' Ik glimlachte dankbaar omdat ze m'n gedachten geraden had. Ze gaf me een kusje en knipte het nachtlampje uit...
De drukte van kantoor zorgde ervoor dat mijn gedachten nooit al te lang naar Jesse konden afdwalen. Nadat ik haar bij de kinesist had gedropt, had ik hem in de creche afgezet en was ik er zo snel mogelijk vandoor gegaan.