“Goeienavond nog mevrouw van Halen, vraagt u aan de balie dus een afspraak met dokter Deroovere voor volgende maand.”
Ik plofte neer in de bureaustoel in de consultatieruimte. Eva verdiende dan wel wat extra met die namiddag consultatie, ze mocht haar patiënten houden. Vrouwen van 50 die elke maand op controle kwamen om hun dioptrie of hun oogdruk te laten controleren, dankjewel. Voor mij toch liever de iets spannender kant van de oogheelkunde.
Ik pakte al mijn papierwerk bij elkaar en holde naar de lift. Nog even mijn spullen uit mijn kastje in het OK halen en met een beetje geluk zou ik dan nog net voor sluitingstijd de supermarkt kunnen binnenstormen.
Een uur later stond ik met een boodschappentas en een plooibox in mijn handen naar mijn huissleutels te zoeken toen ze de deur voor me opendeed.
“Hey liefje, je haar ziet er schitterend uit, wist je dat?”
“Haha, très funny schat! Hoe was je dag?”
Nadat ik de boodschappen in de kast had gezet en uitgebreid verteld had over de kataraktoperatie en de consultatie zette ik thee en ging naast haar in de zetel zitten.
“Hoe is’t nog geweest met Jesse?”
“Eens thuis was hij wel okee, hij heeft de hele dag met z’n blokken en auto’s gespeeld. In de auto zei hij iets over een Tom en iets met donker en speelgoed. Ik weet niet goed wat het probleem was, maar’t is nu in elk geval opgelost.”
“Ik vind dat we eens moeten nadenken om hem naar de kleuterschool te sturen schat…”
Ze keek me aan alsof ik net gezegd had dat ik toch liever beenhouwer wilde zijn. De crèche was voor haar al een grote stap geweest, maar na 2,5 jaar had ze er eindelijk vrede mee, omdat hij in het ziekenhuis was, waar ze mij altijd konden bellen en ik op 10 minuten bij hem kon zijn als dat nodig was.
“Ik weet dat je hem pas wou sturen als hij 3 is, maar ik denk echt dat het tijd wordt. Er is nog een plaats vrij in de klas die na de kerstvakantie wordt opgestart, of hij dan nu gaat of na de krokusvakantie, zoveel maakt dat toch ook niet uit?”
Ze was blijkbaar nog steeds niet in staat om iets te zeggen.
“En kijk, na de krokusvakantie is zijn verjaardag, zijn eerste schooldag wordt toch een ramp, leuke verjaardag… en als we nog langer wachten… dan is het rond de trouw en de verhuis, of dan ben ik zwanger en dan is het alsof hij naar school moet om plaats te maken…”
Ze knikte stilletjes, alsof ze het nog steeds niet helemaal kon vatten. Alsof ze er niet helemaal zeker van was dat de kleuterjuf hem niet levend zou roosteren en opeten…
